Günümüzden yaklaşık 7000 yıl önce,Ortadoğu’daki Bereketli Hilal’de tarımın gelişmesiyle,yazılı kayıtlar tutma zorunluluğu ortaya çıktı. Babiller ve eski Mısırlılar taşların,kemiklerin ve kil tabletlerin üstüne simgeler(çivi yazısı ve basit resimler(hiyeroglif) kazıyarak yazı yazarlar,bu kayıtları toprak işleme ve sulama haklarını belirlemek ,hasat ürünlerinin dökümünü çıkarmak,vergi tutarlarını belgelemek,hesapları yapmak için tutarlardı. Başlangıçta kullandıkları yazma aracı basit çakmaktaşıyken,daha sonra bunun yerini ucu yontulmuş çubuk aldı. İ.Ö. 1300’e doğru Çinliler ve Mısırlılar,kandillerde yakılan yağdan çıkan isi suyla ve bitki zamklarıyla karıştırma yoluyla hazırlanan mürekkebi buldular. Ardından,aşıboyası gibi toprakta bulunan boyar maddeleri katma yoluyla,çeşitli renklerde mürekkepler yapmayı öğrendiler. Ortaçağda basımcılıkta kullanılmaya uygun yağ türevli mürekkepler geliştirildi;ama yazı mürekkebi ve kurşun kalem gibi icatlar,ancak Yeniçağda gerçekleştirildi. Dolmakalem ve tükenmez kalem gibi daha yakın dön emlerin yenilikleri,yazı yazarken kalemi sürekli mürekkebe batırma ya da mürekkeple doldurma gereğini ortadan kaldırdı.