AYNADAKİ YÜZÜM

Siyah, incecik bir tül, senin kelebek kanadında ağlayan hüzün. Ama öyle gizli, öyle derin, öyle gerçek ki acın.
Biliyorum, geceleri kapanıp mabedine ölürcesne ağladığını. Biliyorum biraz güç istiyorsun Allah'tan çırpabilmek için kanatlarını.
Aynayla niye küskünsün, biliyorum onuda. Neden ellerinin nasır tuttuğunu, tırnaklarının kırıldığını.
Hepsini, biliyorum hem de hiç merak etme.

Boğazında düğümlenen, sesini kırıp döken ne? Her nedenin, her niçinin cevabı ben de.
Bakışında mevsim hep kış, yüreğinde hazan. Biliyorum kim ilkbaharda içine kar yağdıran. Boş yere asma emanet gülücükleri yanağına.
Boşuna, inan, hepsi boşuna.

Yalnızlığını, kimsesizliğini, hayata öfkeni, kinini, her şeyini biliyorum ben. Çünkü aynadaki yüzüm, nerye kaçsam kurtulamıyorum senden.
Peşimi bırakmayan bir yalnızlığım bir de sen. Seni kaldıramam ortadan.Yok buna niyetim.
Ama göbek bağıyla bağlı olduğun yalnızlığın için yapabiliriz belki bir şeyler.